සැප පුළුන් කොට්ටෙ උඩ
පුළුන් ගුලියක් වගේ
අඩු හතර අකුලගෙන
නෝනාගෙ සුරතලා
සුරංගනා ලෝකෙ...
රෑ දවල් එකවගේ
කන්නැතුව නිදිනැතුව
ගිනි අව්වෙ කර වෙවී
මහ වැස්සෙ තෙමි තෙමී
ගල් කැඩුවෙ නැත්තම්
දර පැළුවෙ නැත්තම්
ගණිතය පාඩමට
ඉල ඇට ගණන් කරන
මගේ කොලු පැටව් ටික
බඩගින්නෙ හැමදාම...
ඒ ඔක්කොමත් හරි
මෙන්න මේ ටිකත් හරි
නෝනාගෙ බල්ලාට
රබර් බෝලෙත් එක්ක
"කම් ඩාලින්" කියන්නට
එවුන් ඉන්න ලෝකයේ
බඩවියත නැතුවටත්
අකුරු කරන මගෙ එවුන්ට
තුඃ නොදකින් කියන්නට
එකෙක් නැහැනේ බොලේ...
No comments:
Post a Comment